Vraag me af of je hier in de winter niet warmte aan kunt onttrekken en het dan 's nachts en in de ochtend weer kunt laten ontdooien
https://gemeente.groningen.nl/regenwater-dat-vang-ik-op-en-sla-ik-op-voor-later
Onderdelen
Het systeem bestaat uit drie onderdelen: een waterzak, filter en een pomp. Het water wordt opgevangen via het dak. In de regenpijp wordt het water gefilterd. Zo stroomt het schoon de waterzak in. “Wij hebben de zak in de kruipruimte. Hier kunnen we 4.500 liter water in opslaan. Ook de pomp zit in de kruipruimte. Zo op het oog zie je dus amper iets van het systeem”, benoemt ze. “Alleen het filter, want op die plek is de regenpijp iets dikker.” De zak is via de pomp en speciale leidingen aangesloten op het toilet, de wasmachine, de buitenkraan en het kraantje bij het toilet.
Pomp
“Zit de waterzak vol? Dan zorgt het filter er automatisch voor dat het overtollige water naar het riool wordt afgevoerd. De zak kan gelukkig niet overstromen”, zegt Thecla lachend. “Door de pomp is er een constante druk in de waterleiding. De zak is via de pomp en speciale leidingen aangesloten op het toilet, de wasmachine, de buitenkraan en het kraantje bij mijn toilet.” Voor de douche, de vaatwasser of als drinkwater is regenwater (nog) niet geschikt.
Motivatie
“Een aantal jaren geleden las ik - tijdens een hele droge zomer - een krantenartikel over regenopvangsystemen. Op dat moment waren mijn gras en bloemen flink aan het verpieteren, omdat ik vond dat ik het niet kon maken mijn tuin met gezuiverd kraanwater te sproeien. Toen dacht ik: zo’n systeem, dat is eigenlijk wel wat! Dan kun je zonder schuldgevoel je planten water geven. Dus ik ben gaan googelen. Er ging nog wel een paar jaar overheen voordat ik de knoop doorhakte. Maar afgelopen voorjaar is het systeem in een halve dag tijd aangelegd. En tot nu toe bevalt het erg goed.”
https://gemeente.groningen.nl/regenwater-dat-vang-ik-op-en-sla-ik-op-voor-later
“De hele installatie bij elkaar kostte ongeveer 3.500 euro. Maar de gemeente subsidieerde meer dan de helft daarvan. Ze berekenen hoeveel dakoppervlak aan water níet in het riool verdwijnt, maar in de zak terechtkomt. Natuurlijk gaat het om veel geld. Maar op deze manier doe je iets goeds voor het milieu. En dat vond ik de investering dubbel en dwars waard”, aldus Thecla.
Afgelopen zaterdag 21 april was het zover: de opnamen voor Wildernis Onder Water, met het Hydrofiel Foto&Video Team. Voor zij die nog niet weten waar het over gaat: Wildernis Onder Water is een natuurserie van de EO over het Nederlands onderwater leven.
Drijvende kracht achter dit projekt binnen Hydrofiel is Harry, die reeds lange tijd de contacten onderhield met de organisatie. Dit heeft uiteindelijk geleid tot de opname sessie met het Foto&Video Team. Het thema van de aflevering is 'Lang leve de Regen', waarbij de focus lag op de visie van de Gemeente Groningen op regenwater in de stad, bij monde van de stads-ecoloog Klaas. Het weer werkte niet mee: het was namelijk een zon overgoten dag zonder ook maar één spoor van regen. Dat mocht de pret niet drukken.
De dag werd vormgegeven middels drie duiken: een duik in Meerstad (waterberging die een mooie plek vormt voor waternatuur), een duik in de Stadsparkvijver (hier behoeft de waterkwaliteit verbetering) en bij de ecologische wijk Drielanden (hier bezorgt regenwateropvang in de wijk schoon water en natuur).
De eerste duik was in Meerstad. David, Jelte en Jörgen gingen hier te water onder het toeziend oog van de crew, om na de duik verslag te doen aan Klaas, de stadsecoloog. Klaas vertaalde de waarnemingen naar uitspraken over de waterkwaliteit. Het zicht bedroeg echter slechts 50 cm, dus we zijn bang dat het vooroordeel van niet duiken Nederland dat duiken in eigen land donker en modderig is wederom bevestigd wordt. We wachten af...
https://www.hydrofielduiken.nl/wordpress/wildernis-onder-water-2/
Rond half een in de middag zette het team koers richting het Stadspark. Dat was voor de tweede ‘duikstek’. Nadat de groep bij Ni Hao genoten had van een zonovergoten lunch, gingen we weer aan het werk. Voordat Janwillem en ik (Jelte) te water gingen, had Liesbeth langs de waterkant, op het terras met een schepnetje een aantal dieren verzameld en in een met water gevulde emmer gedeponeerd. Samen met Sander (ons jongste clublid) presenteerde zij de inhoud van de emmer aan Harry en Klaas. Voor de camera legden zij uit wat er zo in het water was aangetroffen. Levendbarende moerasslakken, rode muggelarven, dansende muggelarven (door mij ten onrechte ook wel aangeduid als witte muggelarven) en een aantal waterinsecten vielen op. Harry legde het bestaan van karperluis uit. Vervolgens gingen Janwillem en ik dus het donkerbruine vijverwater in. Dat werd geen duik, want het water was niet veel dieper dan pakweg vijftig centimeter. Het zicht was dito. Voorzien van een onderwaterlamp was er nog net iets te zien. Vooral zwanemosselen en (poel- en moeras)slakken. Daarnaast veel ciliaten, een enkele vlokreeft, hydra en muggelarf. Vanaf de oppervlakte zagen we echter ook flinke scholen jonge vis, waarschijnlijk baars. Ook vond ik waterpest. Opvallend was de flink gestegen watertemperatuur. Ik mat 16 á 17 graden. Dat is bepaald warm voor deze tijd van het jaar. Maar niet zo gek omdat het de weken ervoor zo warm was geweest. Na afloop van de waterexcursie, legde Klaas voor de camera uit wat de geschiedenis van dit water is en wat er zou moeten gebeuren om het water weer helderder en voor de mens zwembaar te maken.
https://www.hydrofielduiken.nl/wordpress/wildernis-onder-water-2/
Zo rond half vier – vier uur toog de groep naar Lewenborg om daar aan Stuurboordswal het water te gaan verkennen. Zoals Harry al had voorspeld, viel het zicht daar nog tegen. Wel filmde Arthur daar nog het vetje (Leucaspius delineatus), een karperachtig diertje van – daar - enkele centimeters lang. Het mannetje verzorgt en verdedigt daar de eieren die hij en het vrouwtje op rietstengels afzetten. Dat gebeurde daar toen ook en dat was zelfs vanaf de kant heel goed te zien. Verder vielen de inmiddels al groot aan het groeien soorten waterfonteinkruid op.
Na enig overleg besloten we dat de laatste duikstek de Noorddijk zou zijn. Dat ligt ten noorden van de stad, vlakbij Lewenborg. Ik was er nog nooit geweest en was verbaasd dat het landschap zo mooi was. We hebben bij de molen gedoken. Een prachtige plek, midden in de weilanden, met veel riet en pleisterplekken voor vogels. Het prachtige warme weer, zal de indruk alleen nog maar positiever hebben gemaakt.
Eenmaal daar aangekomen, ontving het echtpaar Magda en Ties dat de Noordermolen verzorgt en aan de dijk woont, ons gastvrij. Ook gaven zij ons allen uitleg over de omgeving. Naast de molen lopen twee brede, diepere sloten. Daar zijn we te water gegaan. Hoewel het water helaas ook daar minder helder was dan gebruikelijk, hebben we het water wel verkend. Arne, Arthur, Harry, Tally en ik gingen te water. Het water stroomde enigszins. Het water was ongeveer een meter diep, volgens Harry ondieper dan gebruikelijk. Voorbijgangers vertelden me dat er graskarpers waren uitgezet, maar die hebben we niet gezien. Ik zwom er tegen een flinke snoek aan (of omgekeerd, hij/zij tegen mij), een dier van ik schat wel zeventig centimeter. Harry vond nog een baars. Het water was echter zo dicht begroeid met draadalgen, gele plomp, waterpest en – bijzonder- blaasjeskruid dat het eenvoudigweg lastig was om veel meer ander niet plantaardig leven aan te treffen. Dat deden we wel. Waterslakken, cyclops, watervlooien, hydra’s en insectenlarven. Qua planten zijn de lisdoddes nog de moeite van het vermelden waard en de vraag die Harry en ik ons stellen, namelijk of we stijve waterranonkel (Harry) en/of de uitheemse Cabomba aquatica (een bekende aquariumplant; ik) hadden gezien. Harry en ik zoeken het nog
https://www.hydrofielduiken.nl/wordpress/wildernis-onder-water-2/
Volg de Nacht van de Leefomgeving 2023 op donderdagavond 14 september via deze livestream. De thema’s die we gaan bespreken staan midden in de politieke en maatschappelijke belangstelling. Onderwerpen als energie, stikstof en de woningmarkt worden immers niet langer alleen besproken door experts, politici en beleidsmakers, maar ook aan de keukentafel en in televisieprogramma’s.
Tijd | Programmaonderdeel |
---|---|
19.30 | Inloop |
20.00 | Welkom door moderator Nathan de Groot |
20.05 | Interview met PBL-onderzoeker Melchert Reudink en Daniëlle Snellen over de Balans van de Leefomgeving |
20.20 | Transities in de samenleving door Marko Hekkert, hoogleraar transities en PBL-directeur |
20.35 | Paneldiscussie met vertegenwoordigers van maatschappelijke initiatieven en organisaties die zich bezig houden met een concrete transities: Janneke Hoekstra (bestuurslid Land van Ons), Jan-Willem van de Groep (Duurzaam Bouwen) en Koen de Kruif (Ecodorpen Netwerk Gelderland) |
21.10 | Staande column door Marcia Luyten (econoom en columnist Volkskrant) |
21.25 | Kim Putters (voorzitter SER) over het belang van akkoorden |
21.45 | Aanbieding publicatie de Balans van de Leefomgeving aan demissionair minister-president Mark Rutte door PBL-directeur Marko Hekkert |
22.10 | Cabaretier Jan Jaap van der Wal |
22.30 | Borrel |
Ook in de gemeente Groningen is Het Groninger Landschap druk bezig om de Hunze weer in haar oude loop te krijgen, het liefst tot aan het wad. Op sommige plekken ligt ze er nog, en die plekken wil men eerst met elkaar verbinden. Het liefts met een mooie gebruiksfunctie eromheen, zoals een wandelgebied of een fietspad, zoals bij Oude Roodehaan In deze aflevering gaan we ook de stad in om te kijken wat voor natuur hier in deze stenige omgeving te vinden is. Verbazingwekkend veel!
Een landstrook tussen de Maas en de hoger gelegen zandgronden van Noord-Brabant. Op de grens van beide gebieden wordt in dit moerassige landschap een dijk aangelegd: De Langstraat.
Langs deze dijk ontginnen boeren smalle stroken land. Om in de winter het hoofd boven water te houden bewerken ze koeienhuiden. De oorsprong van de schoenenindustrie in ons land.
De VPRO zond een stukje uit in Onzichtbaar Nederland van voormalig station Woudenberg-Scherpenzeel. Dat fragment is hier terug te zien.
The Dutch VPRO broadcasted in "Invisible Netherlands" a bit about the former train station Woudenberg-Scherpenzeel. That fragment is here to rewatch.
Het Noorderplantsoen is het groene hart van Groningen. Dit unieke, als Engelse tuin aangelegde, park biedt de inwoners van Groningen rust en wordt bewoond door vele dieren. De meeste bezoekers hebben niet door dat pal voor hun neus de natuur zijn eigen beloop gaat.
Comentarios
Agregar un comentario